Në moshën 40-të vjeçare ditën e hënë më 17 Ramazan kur Profeti (a.s.) ishte në shpellën Hira iu shfaq engjëlli Xhibril, i cili i tha:
Surja Ja Sin ishte shumë e dashur për të Dërguarin e Allahut (s.a.s). Transmetohet nga Ibn Abbasi (r.a) të ketë thënë: “Ka thënë i dërguari i Allahut: “Do të dëshiroja që ajo (dmth surja Ja Sin) të jetë në zemrën e çdo pjesëtari të umetit tim.” [Keshfu-l estar an zevaidi-l Bezzar ale-l kutubi-s-sitteti]
- Një punë të mirë në ditë
Iniciativa “një punë të mirë në ditë” është mënyrë e mirë për të imituar Profetin a.s, përderisa ai i nxiste besimtarët të kryenin punë të mira, edhe nëse ishin të vogla, si për shembull buzëqeshja ndaj vëllait apo motrës së tyre.
Mrekullia e Hënës ndodhi 8 vjet pas shpalljes së detyrës së Profetit (s.a.s.). Prijësit e fisit të kurejshëve kishin vendosur të kërkonin nga Profeti (s.a.s.) t’u tregonte atyre një mrekulli me qëllim që t’i besonin.
Në xhaminë e Profetit a.s. ndodhen disa kolona që kanë një rëndësi të veçantë. Falë Zotit këto kolona i kanë mbijetuar kohërave deri në ditët e sotme.
Lutja (duaja) është lëshim i një psherëtime; apel nga thellësia e zemrës. Një “ah” e shkëputur nga kraharori. Lutjet janë lotët e fëmijëve, nevoja e fëmijës për qumësht e shndërruar në pa tjetërsim. Çarja e farës dhe shpërthimi i sythit. Lutja është koka e ulur përpara dhe loti që derdhet nga syri. Ndonjëherë edhe ngritja e syve drejt horizontit me shikime që aludojnë në zjarrin që e ndjejmë në kraharorin tonë. Apo të qëndrosh mbi sexhade i palëvizur në thellësi të errësirës.
Kurani Famëlartë, ka zbritur në etapa të ndryshme dhe jo menjëherë. Kjo ka ndodhur me urtësi dhe si një mirësi për besimtarët. Kjo urtësi, ishte për t’i shprehur progresivisht parimet, orientimet dhe kufijtë që Zoti u lejonte njerëzve, si dhe për të lehtësuar kuptimin e tyre, zbatimin si dhe të mësuarit përmendësh të kësaj revelate.
Lindja e Profetit Muhamed, Krenarisë së Njerëzimit, paqja dhe bekimi i Zotit qofshin mbi të, mund të shihet nën dritën e të qenit një rilindje e njerëzimit. Deri në ditën kur Profeti e nderoi këtë botë me ardhjen e tij, nuk ishte e mundur të dallohej e mira nga e keqja, dita nga nata apo trëndafili nga gjembi. Dukej sikur bota ishte shtëpia e një mëngjesi universal dhe kozmosi ishte zhytur në kaos.
